Św. Maria De Mattias - wspomnienie liturgiczne naszej patronki

  Dzisiaj obchodzimy wspomnienie liturgiczne św Marii De Mattias założycielki Adoratorek Krwi Chrystusa i wiekiej czcicielki Krwi Chrystusa. 

Urodziła się we Włoszech 4 lutego 1805 roku w Vallecorsa. W latach 1805 - 1825, kiedy w jej miejscowości  i całej okolicy przeżywano okres tragicznego bandytyzmu, w duszy Marii dojrzewała konfrontacja między krwią ludzką przelaną z nienawiści i zemsty , a Krwią Chrystusa, która została przelana z miłości, dla zbawinia świata. W wieku 16 - 17 lat zaczęła szukać sensu życia i odczuła potrzebę bezgranicznej miłości. Dzieki rozmowom z ojcem i czytaniem Pisma Świętego poznawała i pogłębiała wiarę i rozwijała miłość do Jezusa, Baranka ofiarowanego za zbawienie ludzkości. Prosiła Matkę Bożą o to "aby dała jej światło"  Bóg pozwolił jej „mistycznie” doświadczyć piękna swojej miłości, która ukazała się w pełni w Chrystusie Ukrzyżowanym, w Chrystusie, który oddał swoją Krew.  Była przekonana, ze wszystkie zmiany rodzą się w sercu człowieka a ono przemieni sie wtedy, kiedy zrozumie, że każdy człowiek jest cenny w oczach Boga i jest przedmiotem Jego miłości, bo Jezus oddał swoją Krew dla naszego zbawienia. Prawdy o możliwości takiej przemiany doświadczyła w roku 1822 (miała 17 lat), kiedy do Vallecorsa przybył św. Kasper del Bufalo, aby głosić misje ludowe. Mogła wtedy stwierdzić, że ludzie zaczęli się zmieniać. Wtedy właśnie w jej sercu zrodziło się pragnienie czynienia tego, co czynił ten misjonarz.  Pod kierownictwem towarzysza św. Kaspra, czcigodnego ks. Giovanni Merliniego, w dniu 4 marca 1834 roku założyła w Acuto (Frosinone) Zgromadzenie Sióstr Adoratorek Krwi Chrystusa. Miała wtedy 29 lat.

Oworzyła szkołę dla dziewcząt, gromadziła również matki i młodzież aby katechizować, rozkochać w Jezusie i nauczać żyć po chrześcijańsku

Mężczyźni, do których zgodnie z ówczesnymi zwyczajami, nie mogła przemawiać, sami przychodzili, aby słuchać jej nawet z ukrycia. Po zachodzie słońca gromadzili się pasterze, aby uczyć się od niej. Przychodzili mieszkańcy na święte obrzędy, aby posłuchać nauczycielki.  Maria, z nieśmiałej i skupionej na sobie dziewczyny, stała się kaznodziejką pociągającą dzieci, młodzież, dorosłych, ludzi prostych i wykształconych, świeckich i księży. Kiedy mówiła o Jezusie i tajemnicach wiary, wtedy wydawało się, że to wszystko sama widziała.   Jej największym pragnieniem było, „aby żadna kropla Boskiej Krwi nie była przelana daremnie”, aby dotarła do każdego grzesznika, oczyściła go, a grzesznicy obmyci w tym strumieniu miłosierdzia odnaleźli właściwą drogę do pokoju i jedności pomiędzy ludźmi.  Ten ogień zapalał wiele młodych dziewcząt i dzięki nim Maria De Mattias mogła otworzyć około siedemdziesięciu wspólnot, między innymi także trzy wspólnoty w Niemczech i jedną w Anglii. Prawie wszystkie wspólnoty były otwierane na zagubionych wioskach w centrum Italii, z wyjątkiem Rzymu, do którego została wezwana przez samego Papieża Piusa IX, dla prowadzenia Hospicjum San Luigi i szkoły w Civitavecchia.  Życie Marii przebiegało w nieustannym pragnieniu „sprawiania przyjemności Bogu” i radosnym zaangażowaaniu sie w niesieniu pomocy bliźniemu.  Maria De Mattias zmarła w Rzymie 20 sierpnia 1866 r. i na życzenie Piusa IX została pochowana na cmentarzu Verano. Pius IX wybrał dla niej grób oraz polecił wykonać płaskorzeźbę przedstawiającą wizję proroka Ezechiela: ossa aride, audite verbum Domini.  Po śmierci Marii szerzyła się opinia o jej świętości. Trzydzieści lat po śmierci rozpoczął się Proces Beatyfikacyjny. 1 października 1950 roku została Beatyfikowana przez Papieża Piusa XII  Na Konsystorzu w dniu 7 marca 2003 Papież Jan Paweł II wyznaczy 18 maja 2003 jako datę Kanonizacji. Członkowie naszej wspólnoty uczestniczyli w kanonizacji Marii De Mattias.