Święto Ofiarowania Pańskiego

 Wnoszą Rodzice Chrystusa

I Ten, co sam jest świątynią,

W świątyni poddał się Prawu,

Chociaż mu sam nie podlega.

 Panno, ofiaruj swe Dziecię:

To Twój i Ojca Jedyny,

I On w ofierze nas złoży,

Stając się ceną zbawienia.

  Pójdź, o królewska Dziewico,

I Syna z darem ofiaruj;

Radością wszystkich napełnia

Ten, który wszystkich odkupi.

Symeon wziął Dziecię w objęcia / i błogosławił Boga.

Jezus jest światłem * na oświecenie pogan / i chwałą ludu Bożego.

Maryjo w dniu Ofiarowania Pańskiego, wnosząca Światło do świątyni, proś za nami aby w naszych sercach prawdziwie zajaśniało światło Chrystusa. Błogosław osobom konsekrowanym, błogosław naszym rodzinom, Ojczyźnie i całemu światu. Prosimy Cię aby Twoje matczyne Serce wypraszało potrzebne łaski i uświęcało drogę naszego życia, życia każdego człowieka

Wspieraj Maryjo Ojca Świętego, Biskupów, kapłanów, siostry zakonne i wszystkie osoby konsekrowane aby ich służba była miła Bogu. Miej ich w swojej opiece i błogosław każdego dnia i chroń od zasadzek zła

 

Matko Boża Gromniczna Tobie zawierzamy nasze rodziny, otocz je swoją opieką, błogosław nam, umacniaj w wierze i służbie Bogu. 

Maryjo, prosimy za tymi którzy szukają miejsca na ziemi aby doznali schronienia i pokoju. Niech Śiatło na oświecenie pogan rozświetli serca tych którzy tworzą konflikty, toczą wojny. Niech Światło naszego Pana rozświetli całą ziemię. Maryjo otul nas swoim płaszczem, ochroń nas wszystkich

Według starej legendy Matka Boża odpędzała światłem gromnicy stado wilków od domów mieszkalnych. Taki widok można było dawniej zobaczyć na starych obrazkach czy świecach. Przysłowia ludowe mówią, że „Gdy w gromnice pięknie wszędzie, tedy dobra wiosna będzie” oraz „Gdy w Gromniczną z dachów ciecze, to się zima długo wlecze”.
Tego dnia, podczas Mszy świętych, księża pobłogosławili świece, zwane gromnicami, które przynieśli ze sobą parafianie. Własną świecę można było odpalić od świecy przy głównym ołtarzu. Zapalona świeca symbolizuje zmartwychwstałego Chrystusa. Często świece, które przynoszą ze sobą parafianie na to święto, są świecami, które towarzyszą im już od Chrztu Św. czy I Komunii Św. Tradycja nakazuje, aby taką świecę przyozdobić i płonącą zanieść do domu, a następnie obejść z nią całe gospodarstwo, by chroniła przed nieszczęściami i żywiołami. Zgodnie też z tradycją, należy poświęconą świecę zapalać w trudnych chwilach, np. gdy zdarzy się burza z piorunami czy wichura. Zwłaszcza dawniej, gdy miały miejsce silne burze, zapalano takie właśnie świece w domach i stawiano je w oknach. Przed laty, gdy ludzie częściej umierali we własnych domach, wśród najbliższych, a nie w szpitalach i nieraz samotnie, dużą wagę przywiązywano do tego, aby włożyć w ręce umierającego zapaloną świecę gromniczną, by wyszedł z płonącą lampą na spotkanie z Bogiem.